சரியாக ஆறு மணிக்கு ரோகினி,அரவிந்த் வீட்டை அடைகையில் அவன் தோட்டத்தில் அமர்ந்து குடித்துக் கொண்டிருந்தான்.ஏதோ கூலி வேலைச் செய்தவன் போல தொப்பலாக வியர்வையில் நனைந்திருந்தான்.ரோகினி அவன் முன்னிருக்கும் நாற்காலியில் அமர்ந்தாள்.சற்றுப்பதற்றமாக இருந்தாள்.
"என்ன ரோக்கி டென்ஷனாக இருக்க பி கம்ஃபோர்ட்..நான் சொன்னத யோசிச்சியா?"
"ம்ம்..ஆனால் பயமாக இருக்கு ஸார்.. பெற்றவர்கள் இல்லயே என்ற வருத்தம் ஸார்..ஆனா எனக்கு சம்மதம் தான் ஸார்."
"பின்ன இன்னும் என்ன ஸார் ..அழகா அரவிந்த்னு கூப்பிடலாமே."
சிரித்தாள் பழகிக்கொள்கிறேன் என்றாள்.பணிபுரியும் கம்பெனியின் முதலாளி தன்னை விரும்புவதாகவும் கல்யாணமும் செய்துக்கொள்வதாக காலையில் சொன்னதிலிருந்து பயங்கர சந்தோஷம் அவன் சொல்வதற்கு முன்பே ரோகினி மனதில் மானாசீகமாக விரும்பினாள்.
"ஆஃபீஸ் ஸ்ட்டாவ்களுக்கு இந்த விஷயம் தெரியுமா? எங்கே உன் உயிர்தோழி மாதாங்கி இன்று ஆஃபீஸ் கூட வரவில்லை லீவ் லெட்டரும் தரவில்லை?"
"தெரியாது..அவள் தங்கிருக்கும் ஹாஸ்டலுக்கு ஃபோன் செய்திருந்தேன் நேற்றிரவே சொந்த ஊருக்குக்கு அவசரமாக சென்றுவிட்டதாக வார்டன் சொன்னாள் என்னிடம் சொல்லாமால் சென்றது எனக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கிறது."என்றாள்.
அரவிந்த்,"சரி அடுத்த வாரம் என் பிறந்த நாள் பார்டிரயில் எல்லாருடைய முன்பும் நம்ம கல்யாண விஷயத்தை நானே அறிவிக்கிறேன்."என்றான்.
அப்போது வீட்டில் தொலைப்பேசி சப்தம் கேட்க,"ரோக்கி இங்கேயே இரு இதோ ஐந்நிமிடத்தில் பேசிவிட்டு வந்துவிடுகிறேன்" என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே சென்றான்.
ரோகினி எழுந்து மெதுவாக நடந்தவாறே வீட்டின் அழகையும் தோட்டத்தில் உள்ள ரோஜா செம்பருத்திகளை ரசித்துக்கொண்டு இருந்தாள்.இந்த அழகன் எனக்கே எனக்கா? இந்த வீடு கம்பெனி எல்லாவற்றிக்கும் நானா முதலாளியம்மா.வாய்விட்டு முதலாளியம்மா என்று சொல்லி தனக்குள் சிரித்துக்கொண்டாள்.வீட்டின் பின்புறம் கார் ஷெட்,கெஸ்ட் ஹவுஸ் இருந்தது.வீட்டைச் சுற்றி பெரிய பெரிய மரங்கள்.ஒரு மரத்தின் கீழ் சென்று நின்றவள் கண்ணில் அந்த துணிக்கடை பெயர்போட்ட பாலித்தீன் பை தெரிந்தது.மரம் பின்னால் ஒழித்துவைத்தது போல்.பையை எடுத்து திறந்துப் பார்த்தவள் அதிர்ந்துப் போனாள்.அதன்குள் வெட்டப்பட்ட தலை..மனித தலை..அவள் உயிர் தோழி மாதாங்கி தலை.பயந்து கீழே போட்டு ஓட திரும்பியவள் அங்கே கையில் புல் வெட்டும் பெரிய கத்திரியுடன் கண்கள் சிவந்து அரவிந்த் நின்றுக் கொண்டிருந்தான்.
தினமும் வீட்டிலே அடைந்து கிடக்கும் ஸ்டல்லாவிற்கு பொழுது போக்கு விஷயம் டிவி பார்ப்பது சிறிது நேரம் நாவல் படிப்பாள்.கணவனே புத்தகங்களை லைப்ரரியிலிருந்து கொண்டு வந்துவிடுவான்.ஸ்டெல்லாவின் கணவன் பாங்கில் பணிபுரிபவன்.தேவையில்லாமல் எதற்கெடுத்தாலும் சந்தேகம் படும் பிராணி.கணவன் மோகனை நினைத்தால் கோவம் கோவமாக வந்தது.தனியாக வெளியே செல்வற்கு அனுமதி இல்லை எல்லாம் அவன் கூடதான்.
அம்மாவிடம் சொன்னால் நீ தான் கொஞ்சம் விட்டுக்கொடுத்து போக வேண்டும் அவர் மனம் கோணாமல் நடந்துக்கொள் என்று அறிவுரை சொல்வாள்.அதைக் கேட்டு கேட்டு ஸ்டெல்லாவிற்கே சலித்துவிட்டது.எப்போது இந்த நகரத்திலிருந்து தனக்கு விடுதலை கிடைக்கும் என்று நினைத்து சலித்துக்கொண்டே நேற்று விட்டுப்போன பக்கத்திலிருந்து மீண்டும் அந்த நாவலை படிக்க தொடங்கினாள்.அந்த நாவல் துப்பறியும் மர்ம நாவல் மிகவும் விறுவிறுப்பாக சென்றது தன்னை மறந்து படித்துக் கொண்டிருந்தாள்.மயிர்க்கூச்சரியும் சம்பவங்கள்,திடீர் திருப்பங்கள் அவள் ரசித்துப்படித்தாள்.முப்பது நிமிடம் படித்தவள் அதிர்ந்துப்போனாள்.அந்த மர்ம நாவல் கதையின் முடிவில்லாமல் கடைசி இரண்டு பக்கம் கிழிக்கப்பட்டு மூழியாக இருந்தது.
லோகேஷ் தொண்டையிலிருந்து 'கக் கக்' என்ற சப்தம் மட்டும் வந்தது.கண்கள் இரண்டும் மேலே சொருகி தற்காலிகமாக இருள் சூழ்ந்தது.கழுத்திலிருந்து தன் பிடியை விளக்கி தூரமாக போய் நின்றான் பலவேசம்.
"த்தா யாருகிட்ட சேந்தாப்பல இன்னும் ரெண்டு நிமிஷம் இறக்கிருந்தேன் செத்தருப்படி.."
லோகேஷ் புரையேரியதுப்போல் இருமினான் கண்கள் கலங்கியது கைகளால் தொண்டையை நீவிக்கொண்டான்."சத்தியமா கொடுத்துறேன்னு சொல்றேன்ல பலவேசம்..கொல்லப்பாத்தியே பாவி செத்துருப்பேன் இன்னேரம்.."என்றான்.
"கொடுக்கலன்னா அதான் நடக்கும் ஏமாத்தப்பாக்குறியா..தே..மவனே.."
"சத்தியமா கொடுத்துறேன் ஒரு லட்சம் தானே..ஏமாத்துல தூக்கியெறிஞ்சுறேன் போதுமா இப்ப என்ன விடு அப்பத்தான் காச பொரட்ட முடியும் ..புரியுதா.."
"போ..இன்னும் ரெண்டுநாள் டைம் அதுக்குள்ள தரனும்..இல்ல உசுரோட மண்ணுல வெதச்சுருவேன்.."
அடைக்கப்ட்டிருந்த வீட்டை விட்டு வெளியே வந்த லோகஷ் முகம் கருத்திருந்தது.போதைப்பொருள் பரிமாற்ற பரிவர்த்தனையில் பலவேஷத்திற்கு தெரியாமல் சில லட்ச ரூபாய் போகும் சரக்கை கையாடல் செய்ததை தெரிந்துக் கொண்டு மிரட்டுகிறான்.சரக்கை அதிக லாபத்தில் விற்றாகிவிட்டது அதில் ஒரு லட்ச ரூபாயை அவனிடம் எறிந்துவிட வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கையில் லோகேஷ் ஃபோன் அடித்தது.
பதறிப்போனான் யாராக இருக்கும்.ஆன் செய்து காதுக்கு கொடுத்தான்.
மறுமுனை குரல்,"ஹலோ.." என்றது.
ஐய்யோ பெண் குரல்..அறிமுகம் இல்லாத குரல்..யாருடையதாக இருக்கும் அதிர்ந்தப் போய் ரோட்டிலே நின்றான் லோகேஷ்.
அங்கே நிற்பது யாரு? அரவிந்தனா? அவனா மாதங்கியை இப்படி செய்தான்? மாதங்கிக்கு என்ன ஆயிற்று? அய்யோ இங்கே என்ன நடக்கிறது கடவுளே! என்னைக் காப்பாற்று..அரவிந்த் கையில் இருக்கும் கத்தரி தலைக்கு மேல் ஓங்கியது.ரோகினி 'ச்சொட்' என்று அரவிந்தனை மூர்க்கமாக தள்ளிவிட்டு ஓடினாள்.ஆவேசமான ஓட்டம் தப்பிக்க வேண்டும் இல்லையென்றால் மாதங்கி நிலை தான் தமக்கு என்று யோசித்தப்படி கேட்டை நோக்கி ஓடியவள் அதிர்ந்தாள்.அங்கே இழுத்து மூடப்பட்டு பெரிய கருப்பு பூட்டு தொங்கிக் கொண்டிருந்தது.சில வினாடிகள் தாமதித்தாள் திரும்பி சேர்கள் கிடக்கும் பக்கம் ஓடினாள்.வியர்வையில் முழுவதுமாக நனைந்திருந்தாள்.பொழதும் சாய்ந்து விட்டது.லைட் இல்லாததால் வீடும் தோட்டமும் இருள் போர்த்திருந்தது.டேபிள் மீதுருக்கும் தன் கை பையில் செல்ஃபோன் இருக்குமே?பையை எடுத்துக் கொண்டு சராலென்று வீட்டுக்குள் பாய்ந்து மாடிப் படியில் ஓடிய ரோகினியின் தோள் மீது விஷ்க் என்று ஒரு புல்லட் பாய்ந்தது.ரோகினிக்கு கண்கள் இரண்டும் சொருக ஆரம்பித்தது.
கோவமாக வந்தது ' இதென்ன எழவு..மிக விறுவிறுப்பாக சென்ற நாவலில் கடைசி இரண்டு பக்ககம் இல்லை..இதுப்போன்ற மர்ம நாவல் முடிவை அறியவில்லை என்றால் எவ்வளவு கோவம் வரும்..ச்சை'யென்று ஆகிவிட்டது ஸ்டெல்லாவிற்கு.கணவன் மீதுள்ள கோவமும் சேர்ந்துக்கொண்டது.கையிலிருந்த நாவலை தூக்கி எறிய எத்தனித்தவள் அப்படியே நின்றாள் இதென்ன ' நாவலின் முடிவு தெரிந்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றால் இந்த நம்பருக்கு அழையுங்கள்' அதன் கீழ் பத்து இலக்க நம்பர்.ஸ்டெல்லாவிற்கு சட்டென்று மனம் நிம்மதியானது.பேசாமல் இந்த நம்பருக்கு கால் செய்து முடிவை தெரிந்துக் கொண்டால் என்ன? ஸ்டெல்லா எழுந்து சார்ஜ் ஏறிக்கொண்டிருக்கும் தன் செல்ஃபோனை நோக்கிச் சென்றாள்.
தன்னிடம் இருப்பது மொத்தம் இரண்டு லட்சம் அதில் ஒரு லட்சத்தை பலவேசமிடம் எறிந்துவிட்டு இன்றே பெங்களூர் ஓடி விட வேண்டும் கொஞ்சம் சரக்கு வேற கொஞ்சம் இருக்கிறது அதையும் இன்றே யாரிடமாவது கை மாற்றிவிட வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்த லோகேஷ் ஃபோன் அடிக்க எடுத்து 'ஹலோ'என்றான்.
"...83 இந்த நம்பர் உங்களுடையது தானே?"
"ஆமாம் நீங்க யாரு?"
" நாவல் படிச்சிட்டுருந்தேன் கதையின் முடிவு பக்கங்கள் இல்ல..தெரிஞ்சக்கனும்னா இந்த நம்பருக்கு கால் பண்ணுங்கன்னு இருந்துச்சு ..அதான்..."
லோகேஷ்க்கு அவள் குரல் கெஞ்சலாகவும் மயக்குக்கும் படியாக தோன்றியது.பிரச்சனையிலிருந்து சற்று விடுதலையானது போல பிரம்மை அவனுக்கு.இதுப்போன்ற மர்ம நாவல்,துப்பறியும் கதையின் முடிவை தமாஷாக கிழித்து படிப்பவர்கள் அவதிபடட்டும் என்று நினைப்பான்.லைப்ரேரியிலிருந்து நின்று நான்கு மாதம் ஆகிவிட்டது.இப்ப போய் இதுப்போல....
"நான் கொஞ்சம் பிஸியா இருக்கேன்..தப்பா நினைச்சுகாதீங்க நாளைக்கு சொல்றேனே." என்றான்.
"பரவாலீங்க..நான் தான் ஒரு ஆர்வத்துல பண்ணீட்டேன் சாரீங்க" சொல்லிவிட்டு ஃபோனை வைத்து விட்டாள்.
ஃபோன் கட்டான பிறகு மீண்டும் லோகேஷ் மனதில் பலவேசம் பிம்பம் வியாபித்ததது.
அரவிந்த் லைட் சுவிட்ச் ஆன்னாகியதும் வீடெங்கும் வெளிச்சம் பரவியது.
"ரோக்கினிஈஈ..இனி தப்ப முடியாதுன்னால்ல..நீயா வெளிய வந்துட்டன்னா முடிஞ்ச வர வலிக்காம கொல்றேன்..நான் கண்டுப்பிடிச்சேன் அவ்ளோ தான்.."
ஒவ்வொரு அறையாக தேடினான்.ரத்தம் சிந்திய இடமெல்லாம் ஓடினான்.சிக்கவில்லை.வாசல் கதவை இழுத்து அடைத்தான்.இனி அவள் தப்பிக்க முடியாது.சிக்கினாள் அவளை துண்டுத் துண்டாக அப்பிடியே...சிரித்தான்.அப்படியொரு பேய் சிரிப்பு.வீடே அதிரும் படி சிரித்தவன் கர்ட்டன் கீழ் ஒரு ஜோடி பாதங்கள் கண்ணில் பட்டது.
கடந்த இருபது நாட்கள் ஸ்டெல்லா அளவறியாத சந்தோஷத்தில் இருந்தாள்.காரணம் லோகேஷ் தான்.இனிக்க இனிக்க பேசுகிறான்.கணவனால் கிடைக்கும் துன்பங்களுக்கு சமாதானம் கிடைக்கிறது.மனம் லேசாகிறது.ஆனால் அந்தா நாவலின் முடிவை மட்டும் சொல்லவில்லை.கோபித்தாள்.சினுங்கினாள்.அவனிடம் இப்படியெல்லாம் செய்வது அவளுக்கு பிடித்திருந்தது.
"ஏதோ பிரச்சனைனு சொன்னீங்களேப்பா இப்ப சரியாய்டுச்சா.."
"ம்ம்..நாம பேச ஆரம்பிச்சோம்ல..அதுக்கப்புறம் ரெண்டு நாள்ல சரி பண்ணீயாச்சு..பணம் விவகாரம் சப்சாடா பைசல் பண்ணீயாச்சு ஆனா கையில ஒரு பொருள் இருக்கு அதெப்படியாவது மாற்றிடனும் அப்படி செஞ்சுட்டா கிளீன் எல்லாம் ப்பிராபளமும் சால்வ்டு செல்லம்."
"அதென்ன பொருள்..ஒரு வாரமா சொல்றீங்க..ஆனா என்னான்னு சொல்ல மாட்டுக்கிறிங்க.."
"சொல்றேன் டைம் வரும்போது சொல்றேனே!"
"ஏம்ப்பா..அந்த நாவல் முடிவாவது தான் சொல்லுங்களேன் ப்ளீஸ்.."
"கத கொஞ்சம் சொல்லு ஞாபகம் வருதான்னு பாக்குறேன்.."
"ம்ஹூம்..நாவல் பேர் மட்டும் தான் சொல்லுவேன்பா ..ஓகேவா."
"ம் சரி சொல்லு ...முடிவ இன்னைக்கே சொல்லீறேன்..ம்ம் ஓகே வா அதுக்கு முன்னாடி சார்ஜ் ஏறுகிற மாதிரி எதாவது குடேன்.."
"ம்ஹூம் முதல்ல கிளைமாக்ஸ் அப்புறம் தான் எல்லாம்..என்ன சரியா..நாவல் பேரு ' 'மில்லி கிராம் அளவு நேசம்'"
"ப்ச் அதா..தன் கம்பெனில வேல பாக்குற பெண்கள லவ் பண்றேன்னு சொல்லி கெடுத்து கொல பண்ற கதையா.."
"அதே அதே..அந்த அரவிந்த் அவ கால்கள பார்த்துட்டு கர்ட்டன் பக்கம் போறான் அப்புறம் என்னாச்சு..நீ தான் கீழிச்சிட்டீயே லூசு லூசு."
"கிழிக்காம இருந்திருந்தா நீ கிடைச்சுருப்பியா சொல்லு.."
"சரி..சரி..கத..கத.."
"ம்ம்..அவன் அவள பிடிச்சுறான்..கதற்றா அழுவுறா கெஞ்சுறா..ம்ஹூம்..அத அவன் கண்டுக்கவேல்ல..சேர்ல அவள கட்டிப்போட்டு ஒரு நீளக் கத்திய கைல வெச்சிகிட்டு அவளுடைய சுண்டு விரல வெட்டுறான்,தல முடிய அறுக்குறான்,சிரிக்கிறான்,திடீர்னு அழுறான்..'உன்னையும் முடிச்சுட்டா நான் செஞ்ச தப்பெல்லாம் வெளிய வராதுல்ல..ஆனா உன்ன தொடாம அறுத்துப்போடறத நினைச்சா தான் கஷ்டமாருக்கு'ங்கிறான்..ஏய் ஸ்டெல்லு குட்டி உன்ன நான் எப்ப தொடப்போறேன் செல்லம்...."
"தொட்டுக்கலாம் தொட்டுக்கலாம்...கத .."
"அப்ப பார்த்து அந்த பொன்னு சிரிக்கறா ' நீ தப்ப முடியாது நான் போலீஸ்க்கு ஃபோன் பண்ணீட்டேன் இப்ப வந்துருவாங்க..இந்த அறை முழுசும் ரத்தம்..நீ மாட்டுன தே..பையா நீ மாட்டுன..தப்ப முடியாதுடா'ங்கிறா..போலீஸ் வண்டி சத்தம் கேட் கிட்ட கேக்க கத்தியால அவள் கழுத்தறுத்து கொன்னுட்டு பின் பக்கம் தப்பிச்சு ஓடிறான்..அரவிந்தனின் பெண்கள் வேட்டை தொடரும்'னு முடியுது..இப்ப என் ஒதட்ட உறிஞ்சு எடுக்கற மாதிரி கிஸ் கொடேன்.."
"உவ்வேக்..என்ன கதைய இப்படி முடிச்சிருக்கான்..."
"குடேன்பா "
"ம்ம்ம்..குடுக்கறேன்..எல்லாம் சேர்த்தி வெச்சு நாளைக்கு..ச்சீ இதென்ன சின்ன பையனாட்டம்..சினுங்கறது..நானே எவ்ளோ ரிஸ்க் எடுத்து உங்கள பாக்க நாளக்கி வரேன் தெரியுமாப்பா அவர நினைச்சா அடி வயிறு கலங்குதுப்பா.."
"ச்செ..மூடா இருக்கப்ப அவன எதுக்கு ஞாபகம் படுத்தற ..சரி நான் அனுப்புன என் ஃபோட்டா எல்லாம் உன் ஃபோன்ல அழிச்சிட்டியாப்பா.."
"ம்ம் என் செல்ல புருஷன் ஃபோட்டாவ பாத்துட்டு நெஞ்சுல ஏத்திகிட்டு..மனசே இல்லாம அழிச்சேன் தெரியுமா...ப்ப்ச்"
"ஐய்யோ பாவம்..இங்க இங்க காட்டு என்னை ஏத்தி வெச்சிருக்க,கொம்பு முளைச்ச அந்த நெஞ்ச காட்டு..ம்ம்..ப்ப்ச் உம்மா ம்மா ம்மா..."
"ஐய்யோ போதும் ஒரு மாதிரி இருக்குப்பா.."
இந்த ஃபோன் சரச சம்பாஷ்னை ஸ்டெல்லா கணவன் வரும் வரை நீடித்தது.
மறுநாள் லோகேஷ் வீட்டு முகவரி தேடிக் கண்டுப்பிடிக்க ஸ்டெல்லாவிற்கு போதும் போதும் என ஆகிவிட்டது.அடைசலான தெரு பெட்டி பெட்டியாக வீடுகள்.லோகேஷ் வீடு குருவிக்கூடு மாதிரி ஒதுங்கி ஓரமாக இருந்தது.கதவு திறந்திருந்தது.செருப்பை வெளியே கழற்றி விட்டு உள்ளே போனாள்.வருவது இரண்டாவது முறை.முதல் முறை வரும்போது வாசலிலே நின்று பேசிவிட்டு யாராவது பார்த்து விடுவார்கள் என்று பயந்து ஓடிவிட்டாள்.சேர் மீது கழுற்றி போட்ட லுங்கி,தொடைத்துப்போட்ட ஈரத்துண்டு,உள்ளாடைகள்,டேபிள் ஆஷ்ட்ரேயில் சிகரட் துண்டுகள்.சன் ம்மீயூசிக்கில் விஜய் சத்தமாக பாடி ஆடி காஜோலை முகர்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.
சமையலறையில் பாத்திரங்கள் கழுவும் சத்தம்.லோகேஷ் கிச்சனில் இருக்கிரானா? 'இதோ வந்துவிட்டாள் உன் காதலி வா வந்து உன் இச்சை தீர்த்து..உன் எச்சத்தை எனக்குள் துப்பு வா என் அருமையே..என் வசந்தமே..',ப்பே என்று கத்திக் கொண்டு கிச்சனில் நுழைந்தாள்.வாஸ் பீங்கான் பைப் பாத்திரங்கள் மீது நீரை இறைத்துக் கொண்டிருந்தது.கிச்சனில் யாரும் இல்லை.அதென்ன பாத்திரத்தின் பக்கத்தில் லோகேஷா..வெறும் தலை மட்டும்..அய்யோ..வெட்டப்பட்டிருப்பது லோகேஷ் தலையா?கடவுளே என்றுக் கத்திக் கொண்டு திரும்பி ஓடினாள்.ரத்தம் சொட்டச் சொட்ட கையில் கத்தியுடன் கதவடைத்து சிரித்துக் கொண்டு நின்றிருந்தான் பலவேஷம்.
